Ik ben een contente mens. Pas verkozen tot voorzitter van Jongsocialisten Limburg, hongerig naar actie, creatief uitgedaagd op mijn werk, relatief gezond, een dak boven mijn hoofd en eten op mijn bord. Maar nog gelukkiger word ik van de mensen om me heen... Ja, ik ben een gelukkige mens! En op deze 'meest depressieve dag van het jaar', de zogenaamde 'Blue Monday', schreeuw ik dat graag van de daken!
Het afgelopen jaar, 2013, is er heel wat veranderd in mijn leven. Een kortstondige maar mooie relatie, een hoop nieuwe vrienden, internationale uitwisselingen,... Maar wat me in 2013 vooral wist te raken: Mijn vrienden W.M. en K.E. uit T. kregen een wolk van een zoon. En van het ene op het andere moment mocht ik me, als peetvader, plots écht familie noemen! Plots heb je een klein mensje in je armen en weet je dat het leven mooi kan zijn.
Bovendien weet ik me ook in 2014 weer omringd door mensen die stuk voor stuk grote stukken van mijn metaforisch hart hebben weten in te palmen. Vrienden die méér zijn dan vrienden. Mensen die me een intens warm gevoel geven vanbinnen. Volk waarvan ik denk: 'Verdorie. Ik ben dankbaar dat ik jùllie in mijn leven heb!'.
Het maakt dat ik me vandaag strijdbaar voel. Ik ben wakker. Ik sta klaar... De seizoenen lijken van slag en het heeft effect op mijn lichaam, zo lijkt het wel. De lente borrelt nu al in mij op. Vrienden, ik ben klaar. Ik weet niet waarvoor, maar ik ben klaar!
Gelukkig Nieuwjaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten