Gelukkige verjaardag, Harvey Milk.
Het was druk... Mensen stroomden de ene winkel uit, de volgende weer in. De zon scheen, de vogels floten en ijsjes gingen dat jaar nog niet eerder zó vlot over de toonbank. Het was een prachtige dag. Samen liepen ze door de straten van de stad. Stiekeme blikken heen en weer, een domme grijns op hun lippen. Hij wou hem zoenen, hij wou zijn hand vast houden...
Vanzelfsprekend tafereel? Het COC kwam vorige week nog met een verzameling van enkele frappante cijfers. Bijna zes op de tien (Nederlandse) holebi-jongeren (58 procent) voelen zich niet vrij om op straat overal hand in hand te lopen met hun partner. 59 procent van de jongeren stelde dat je geaardheid kenbaar maken in het openbaar een probleem is.
Ook ILGA kwam vorige week naar aanleiding van IDAHO met materiaal. Net zoals ieder jaar bracht de organisatie een kaart uit waarop aangegeven staat hoever het staat met holebi- en transgenderrechten in oa. Europese landen, de 'Rainbow Europe Map' (hier te vinden). Volgens die kaart is België met een score van 67% het tweede holebivriendelijkste land van Europa waar het regelgeving betreft. Factoren als asielrecht, genderwetgeving, huwelijkswetgeving worden bekeken en afgewogen. Hoewel ik trots ben over deze cijfers rond wetgeving, moet ik ook hier vaststellen dat de situatie op straat niet altijd even rooskleurig is. Zo toonde de VRT-docu "Hommes de la Rue" in november nog aan dat hand in hand over straat met je lief inderdaad niet voor iedereen zo evident is als het lijkt. Schijntolerantie en openlijke homofobie zijn nog lang de wereld niet uit. En dan heb ik het heus niet enkel over de grootsteden.
Net vandaag komt Animo trouwens naar buiten met een standpunt dat drie weken geleden door haar congres is gestemd. "#vrijheid Mannen die seks hebben met mannen mogen bloed geven." Met dit standpunt vragen de jonge socialisten om een beoordeling op basis van risicogedrag in plaats van louter op geaardheid. Ik ben een monogame homoseksuele jongen die regelmatig zijn bloed laat testen. Toch mag ik in België levenslang geen bloed geven op basis van het feit dat ik tussen 1977 en nu één of meer keer seks heb gehad met een andere man. (nvdr. Dit kan bijvoorbeeld wél in Italië, Portugal, Rusland, Thailand en Zuid-Afrika zonder voorwaarden. In Zweden, Japan, Australië, Engeland, Wales en Schotland mogen homo's en biseksuele mannen bloed geven op voorwaarde dat ze 1 jaar geen seks hadden met een man.)
Ik laat mijn bloed regelmatig testen sinds ik een aantal inderdaad nogal wilde periodes in mijn leven had, waarin ik met een aantal wisselende contacten seks had. Ik had steeds veilige seks én ik liet me toen - en nu nog steeds - regelmatig testen. Het feit dat ik sinds kort een relatie heb zal dat niet veranderen. Mijn bloed is safe. Daar ben ik op dit moment in mijn leven zeker van. Hetero's voelen zich doorgaans veiliger en laten zich minder testen. Dus wanneer zo iemand een periode had van wisselende contacten, maar nu monogaam is, op zijn formulier aankruist dat hij recentelijk geen wisselende contacten had... Dan zegt dat weinig over de veiligheid van dat bloed.
Die veiligheid van het bloed moet voorop staan, daar ben ik het uiteraard volledig mee eens. De parameters op basis waarvan die veiligheid wordt bepaald, die zijn echter eens aan een opfrisbeurt toe. Zo vraagt çavaria, de koepel van holebit-organisaties, om de afschaffing van het levenslange aspect van het verbod en zien het verbod graag ingekort tot zes maanden en voor bloedplaatjes en -plasma volledig opgeheven aangezien daar andere veiligheidscriteria gelden.
Er is veel veranderd in de afgelopen jaren. Sinds tien jaar mogen we trouwen. Sinds een jaar of zeven ook adopteren. We zijn zichtbaarder en kunnen ons organiseren. We hebben een eigen bovengrondse scene. Ik ben op dat vlak dan ook dankbaar dat ik en mijn vriend in de BeNeLux zijn geboren en niet in een Rusland, een Iran of een Oeganda. Maar dat wilt niet zeggen dat ik onze barricade onbemand laat. We zijn er nog niet. Nog vaak hoor ik homofobe opmerkingen. En de strijden rond trans-, inter- en aseksualiteit begint nog maar net goed. Er is nog genoeg te doen en te veranderen.
Ik neem in Harvey Milk een voorbeeld. Hij kwam tegen de stroom in op voor zijn rechten en die van zijn vrienden. Ondanks de vele aanhoudende bedreigingen die hij ontving bleef hij vechten.
"If a bullet should enter my brain, let that bullet destroy every closet door"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten